در سفر به استان مرکزی به روستای تاریخی و دیدنی انجدان رسیدیم، فاصله این روستا تا قسمت شرق استان مرکزی۳۷ کیلومتر است و در مسیر جاده اراک به خمین میباشد. روستای انجدان تا شهرهای خمین و گلپایگان فاصله کمی دارد.
این روستا در منطقه کوهستانی واقع شده و به گفته ساکنان روستا کوههای تاریخی چشم و برف شاه در اطراف آن قرار دارد.
همچنین غارهای دیدنی و تاریخی زیادی در پیرامون این روستا دیده میشود که هر کدام دارای جاذبههایی خاص دارند و گویی برخی فقط برای این ایجاد شدهاند که گشت و گذاری دو نفره را تجربه کنیم.
آب و هوایی دلنشین در روستای انجدان
این روستای زیبا دارای دارای آب و هوایی مطبوع و دلنشین در فصل بهار و پاییز است. از لحاظ جمعیت ساکنین اندکی میباشد اما مساجد و حسینیه زیادی دارد که نشان از فرهنگ و مذهب دیرینه آن دارد؛ طبق گفته اهالی روستا در واقع، قدمت روستای انجدان به بیش از هزار سال برمیگردد.
از ساکنین روستاعلت نامگذاری آن به اسم انجدان را سؤال کردیم، پاسخ دادند؛ گیاه انگدان که ماده انگرود یا آنقوره از آن گرفته میشود در روستا زیاد روییده میشده و میشود و به دلیل همین فراوانی اسم روستا از همین گیاه گرفته شده است.
گویش جذاب مردم و شغل آنها
مردم روستا به زبان فارسی و با گویش خلج حرف میزدند که همصبحتی با آنها بسیار دلنشین است.
شغل بیشتر مردمانش کشاورزی و دامپروری و محصولات کشاورزیشان گردو، بادام و انگور میباشد.
صنایع دستی و جاذبههای گردشگری روستای انجدان
صنایع دستی روستای انجدان گلیمبافی و قالیبافی و منبتکاری است که به عنوان سوغاتی این روستا شهرت دارد. دقت در نقش و نگارهای این صنایع زیبا حالی خاص را به بیینده منتقل کرده و حس رویاگونهای ایجاد میکند.
از جاذبههای گردشگری آن، مسجد جامع و بقعههای زیبای آن میتوان نام برد که به گفته مردمان روستا از دوره صفوی به یادگار مانده است.
همچنین غار گیوه کش، غار کبوتر، غار آسی لی و غار طاقرجه هستند.
در محله بالای روستا موزه مردم شناسی دیده میشود که شامل اشیای تاریخی و فرهنگی میباشد.
ساکنان روستای انجدان میگویند این روستا به مدت ده سال است که روستای مورد توجه و هدف گردشگری استان مرکزی قرار گرفته و در طول این مدت بسیاری از بناهای تاریخی آن مرمت و بازسازی شده است.
مراسمی ویژه و طرفداران فراوان
مراسم معروف آن در ایام ماه محرم مراسم چغچغهزنی میباشد که سنت دیرینه این روستا بوده و در فهرست میراث معنوی کشور هم ثبت شده است.
در واقع چغچغه، یک ابزار چوبی و خراطی شده میباشد که از به هم خوردن آنها، آهنگی موزون شنیده میشود. گفته میشود که تاریخچه این رسم مربوط به زمانی است که خبر شهادت امام حسین و یارانش به اهالی روستا میرسد و آنها از ناراحتی با سنگ بر سر خود زده و عزاداری کردند. با گذشت زمان سنگها جای خود را به دو قطعه چوبی دادند و برهم زده میشدند و نوای حزنانگیزی را در تمام روستا طنینانداز میکردند.
بسیاری از شهرهای اطراف برای دیدن این مراسم و شرکت در آن ایام ماه محرم به این روستا میآیند.
صدای پای آب!
کوچههای روستای انجدان به صورت سنگفرش و کفسازیهای سنگی میباشد و آب چشمههای روستا از جویهایی که در وسط کوچهها قرار دارند میگذرند. همچنین درختان سرسبزی در اطراف این جویهای آب قرار دارد. در این روستا وارد کوچههایی میشوید که صدای شرشر جویهای آب شنیده میشود… و موسیقی دلنشینی را تداعی میکند.
کودکانی که کنار این جوی آبها نشسته و پای خود را در آن گذاشتهاند، پیرمرد و پیرزنهایی که جلوی در خانههایشان بر روی سکوهایی نشستهاند اینها همه کنار هم باعث میشود در کنار تاریخ و فرهنگ دیرینه آن و طبیعت بکر آن روستا، جذابتر به نظر بیاید و طبیعت زیبای روستای انجدان هیچگاه از ذهنتان بیرون نرود.
بهترین فصل سال برای سفر به روستای انجدان فصل بهار و پاییز میباشد.
شما هم میتوانید خاطرات و عکسهای زیبا و عاشقانه خود را برای ایرانگرد ارسال بفرمایید.