از زمانی که بشر پی به وجود سیاره و سیاراتی در فضا برد و منظومه شمسی یا همان خورشیدی برایش معنا گرفت، علم نجوم برایش جذاب بود.
حالا پس از سالها گفته می شود که نیرویی مرموز و کشف نشده بر مدار دو دنیای بیگانه در یک منظومه خورشیدی موثر می باشد که بسیار شگفت انگیز است.
تازه های منظومه شمسی !
در گزارش ایرانگرد به نقل از آیای آمده است که ستاره شناسان، هنگام جستجوی یافتن دنیایی بیگانه با احتمال قابلیت سکونت برای انسان، معمولا با عجایبی روبرو می شوند که گاهی همه پیش بینی ها را باطل می کند. این روزها تازه ترین مطالعات که در مجله Astronomy & Astrophysics منتشر گردیده، همه یک منظومه خورشیدی را نشان میدهد که بسیار عجیبتر از چیزی است که مشاهداتو بررسی های اولیه نشان میداد.
این گزارش در منظومه خورشیدی حاکی از آن است که؛ دو سیاره از سه سیارهای که به گرد ستاره این منظومه به نام “HD ۳۱۶۷” که حدودا ۱۵۰ سال نوری از ما فاصله دارد، با زاویهای قائم به مداری خاص در حال گردشند که معمولاً سیارهها به دور ستاره خودشان میچرخند. این سیارات به جای اینکه مثل زمین و دیگر سیارات منظومه شمسی به دورِ مدار استوایی ستاره خود بگردند، از روی قطبهای ستاره میزبان خود میگذرند.
اما در این میان چیزی که عجیب تر و جالب تر به نظر می رسد، ایت است که این روزها، محققان برای نخستین بار از مدار درونیترین سیاره این منظومه به نام “HD ۳۱۶۷ b” نشقه برداری و بررسی کرده و به این نتیجه رسیده اند که این سیاره مثل دو سیاره دیگر در این منظومه، به جای دنبال کردن مدار قطبی، به دور استوای ستاره خود می گردند.
ستاره شنایان بر این باورند که تا به حال چنین چیزی را ندیده اند و این امر را وجود نیرویی عجیب می دانند.
در همین رابطه «وینسنت بوریر» از دانشگاه «ژنو» در سوئیس که سرگروه و رهبر این تحقیق است گفت: «این به وضوح یک شگفتی بود. این موضوع چیزی کاملاً متفاوت از منظومه شمسی خودمان است. متأسفانه این احتمال وجود دارد که هیچ یک از این سیارات قابل سکونت نباشند، اما اگر بتوانید روی یکی از آنها بایستید، منظره عجیبی خواهید دید. اگر تلسکوپ داشته باشید و به مسیر سیارات دیگر در این منظومه نگاه کنید، میبینید که آنها به صورت عمودی در آسمان حرکت میکنند.»
در ادامه این کاوش نیز «اندرو واندربرگ» از موسسه فناوری ماساچوست(MIT)که پیش تر رهبری کشف اولیه سیارات “HD ۳۱۶۷ c” و “HD ۳۱۶۷ d” را برعهده داشته، در مود این منظومه شمسی گفته است: «یافتن سیارههای فراخورشیدی که در مدارهای قطبی قفل شدهاند چندان جای تعجب نیست. اما این تفاوت در مدار سیارههای یک منظومه است که منحصر به فرد است.»
«شوتا دالال» از دانشگاه «اکستر» انگلیس هم در مورد این کشف جدید اظهار کرده است که: «بررسی زاویه مدار داخلیترین سیاره در این منظومه نشان داد که این عدم تطابق در این منظومه ممکن است توسط یک جرم نادیده به وجود آمده باشد و شاید حاکی از احتمال وجود سیارهای به اندازه مشتری در مدار ستاره اصلی با مداری ۸۰ روزه باشد. اگر چنین سیارهای عامل این نیروی اسرارآمیز باشد، پس نیروی گرانشی آن ممکن است دو سیاره بیرونی را به مدارهای غیرمتعارف سوق داده باشد و درونیترین سیاره را تنها به این دلیل دست نخورده باقی گذاشته باشد که ستاره میزبان، آن را در جای خود نگه داشته است.»
سیارهای به اندازه مشتری میتواند به اندازه کافی بزرگ باشد که بتواند مدار این دو سیاره را کج کند. همانطور که میدانیم، منظومه شمسی ما یک سیاره به نام مشتری دارد، اما از آنجایی که بقیه سیارههای منظومه خورشیدی مدارهای وسیعتری دارند، زمین و سایر سیارات از این کج شدن فرار کرده و مصون ماندهاند.
از سوی دیگر، سیارات منظومه “HD ۳۱۶۷” همگی در فاصله میان خورشید ما تا سیاره عطارد قرار دارند و میدانیم که در چنین تراکمی، برهم کنشهای گرانشیِ هر سیاره روی سیاره دیگر به شدت تاثیر میگذارد. بنابراین ما خوششانس بودهایم که سیارههای دیگر در منظومه شمسی، فاصله ایمنی از یکدیگر دارند. در غیر این صورت ممکن بود از ابتدا ما هرگز تکامل نمییافتیم.»
تلاش های عقل ناقص بشر!
حال سؤال اینجاست که با وجود این شگفتی در منظومه شمسی ، عقل ناقص بشر، چقدر نمی داند و تا کجا باید در پی کشف دانش و نادانسته های خود باشد؟! و در این میان آیا همیشه برای دانستن، تلاش می کند یا خیر؟!